Nog 4 dagen te gaan

Voordat ik aan mijn eigen verhaal begin Even het navolgende:
Dennis bedankt voor het Pinkpop petje. Hij is goed aangekomen. Jouw eerste bericht uit Afghanistan was ook perfect. We zien elkaar binnenkort wel een keer op skype en anders per mail. Kijk uit, succes en vooral veel plezier!!! Ik zal proberen om op Pinkpop contact op te nemen met Es.

Zo, vier en een halve maand zitten er weer op. Nu even een weekje om tot rust te komen en even terug te kijken op een roerige, drukke maar vooral ook hele leuke periode.
Komende vrijdag stap ik weer op het vliegtuig terug naar Nederland en zaterdag morgen om 07:00 uur kom ik waarschijnlijk gebroken aan waarna drie mooie dagen Pinkpop met Brita voor de deur staan.
Dus voor de mensen die ook naar Pinkpop gaan bel me even dan drinken we samen een pilsje onder het genot van heerlijke muziek in (hopelijk) een warm zonnetje.

Na mijn laatste blog is er natuurlijk weer een hoop gebeurt en heb ik niet echt veel tijd gehad om een berichtje op de blog te plaatsen. April en de eerste dagen van mei stonden vooral in het teken van carnaval. En dat betekent dan natuurlijk veel werken maar ook je ogen de kost geven tijdens de optocht. De optocht heeft een meer zuid Amerikaans tintje. Dus veel pauwenveren en schaars geklede dames. Het oog wil immers ook wat en het zou ook vreemd uitzien als iedereen gekleed zou gaan in een dikke winterjas met 30 graden plus. Nadeel was wel de oorverdovende muziek die gespeeld werd tijdens de optocht. Oordopjes echt noodzakelijk anders is gehoorschade onherroepelijk het geval. Op een dode na en wat kleine messteken na is het eigenlijk een redelijk rustige carnaval gebleven.

Op het moment is met de toeristen duidelijk rustiger gesteld. De grote Cruiseschepen komen onregelmatiger en een stuk minder frequent . Dat is meteen te zien aan de straatverkopers. Er wordt veel minder verkocht en er wordt nu ook vaker een hand opgestoken voor een aalmoes. Je ziet dan meteen dat het eiland in grote mate echt afhankelijk is van de toeristen. De komende maanden wordt het alleen maar rustiger. In sommige gevallen zie je nu al dat het geldgebrek nijpend begint te worden. Ik ben benieuwd hoe dat de komende maanden gaat. De grote meute toeristen komt pas terug vanaf november.

Op het werk was het eind maart en begin april redelijk rustig. Daar kwam echter vanaf midden April ook een einde aan zodat we vol aan de bak moesten om een beetje bij te blijven. De overuren begonnen zich dan ook snel op te stapelen. Maar ja, dat hoort er nou eenmaal bij. Nu heb ik een weekje vrij (mede door de overuren) om alle gemiste vrije tijd weer in te halen. Ik gebruik deze dagen om alvast een paar dingetjes voor te bereiden voor begin Juli als ik samen met Brita en natuurlijk Loke voor langere tijd terug zal keren naar Sint Maarten. De laatste keer dat ik Loke zag was het nog een pup. Nu is hij onderhand bijna volwassen. Kijken of hij me nog kent.

Zo zijn er ook wat bezoekjes bij de immigratiedienst geweest en ook bureau Census (Gemeentehuis) heb ik even bezocht om even na te vragen welke papieren er allemaal nodig zijn om op Sint Maarten te gaan wonen. Dat blijkt een aardige berg papier te zijn die ook nog diverse keren gekopieerd moet worden. Ik dacht dat ik hetzelfde Nederlandse paspoort had als de mensen hier. Blijkt ook wel zo te zijn maar inschrijven vergt toch nog een hoop papierwerk. Vandaar de grote hoeveelheid illegalen op het eiland?? Gelukkig heb ik nu wel vaste contactpersonen zodat ik (als het goed is) geen uren in de rij hoef te staan als we ons definitief gaan inschrijven.

De komende dagen staan in het teken van opruimen, appartement leegruimen en spullen alvast verhuizen naar het nieuwe huis. Ik was van de week nog even daar en heb meteen kennisgemaakt met LEO de huisleguaan. Die naam heb ik overigens niet zelf verzonnen (Bedankt Kim). Leo is ongeveer een 50 cm lang, heeft mooie groene kleuren en hangt de hele dag een beetje rond op het dak en komt af en toe ook naar beneden om op het terras rond te struinen. Hij heeft alleen een nadeel. Hij houdt ervan om zijn behoefte te doen in de buurt van het zwembad. Kijken of Loke hem dat kan afleren de komende jaren. Verder zag ik in de bananenboom een nieuwe tros bananen opkomen. Hoop dat ze pas rijp zijn als we er gaan wonen.

Al met al de afgelopen maanden veel meegemaakt. Mooie dingen gezien. Ook minder mooie dingen. Maar ja, dat hoort er nou eenmaal bij. Ik heb gezien dat dingen ook anders kunnen en dat dit niet per definitie fout is. Ook gezien dat er nog veel verbeteringen mogelijk zijn. Ik had deze maanden in ieder geval voor geen goud willen missen en zie de komende jaren op het eiland heel zonnig tegemoet. Dat heeft overigens niet per definitie met het weer te maken. In de maanden juni tot oktober is het hurricane (Orkaan) seizoen. Het schijnt dan ook wel eens te kunnen spoken. Verder meer benauwde en warme dagen.

Zoals gezegd, zaterdag naar Nederland voor 5 weekjes. Afscheid nemen van vrienden, familie en collega’s, popfestivals aflopen en natuurlijk een paar BBQ’s. De agenda begint alweer vol te raken. Half juni staan de verhuizers voor de deur zodat onze spulletjes per boot op tijd aankomen op Sint Maarten. Daarna nog gezellig een paar dagen naar de Ardennen met Loke en zijn broertje modi met baasjes en dan zit de tijd in Nederland er alweer op.
Tot ziens en misschien tot binnenkort in Nederland. De volgende blog zal een co-productie zijn van Brita en mij.
Oh ja, voordat ik het vergeet. Met ingang van vorige week zijn Brita en ik officieel in het huwelijksbootje gestapt. Dat hadden we nog niet geregeld. Dus ik ben een van de weinige mensen die in Nederlands gemeentelijk is gehuwd zonder lijfelijk bij dit heugelijke feit aanwezig te zijn.
Wel is de datum gezet op 2001 (Ons daadwerkelijke huwelijk in Denemarken) dus ons bronzen feestje zal op Sint Maarten zijn. Haha.