Vive la France en struikrovers

Wie zich al een keer de moeite heeft genomen om op de landkaart te kijken waar ik zit, is het waarschijnlijk al opgevallen dat Sint Maarten in 2 delen is verdeeld. Één Nederlands deel en een Frans deel. Op zo’n klein eiland is dat toch wel apart. Je hebt twee verschillende rechtssystemen, Frans en Nederlands. Verder zijn er ook 3 verschillende soorten valuta in omloop. In het Franse deel is de euro, in het Nederlandse deel de dollar en officieel ook de ANG (Antilliaanse gulden). De ANG blijft nog tot 2013 van kracht en wordt daarna omgeruild voor de Caribische gulden. Maar dat terzijde.
Dan heb je ook nog de taal. In het Nederlandse deel is de officiële taal Nederlands. Dat wordt echter niet tot nauwelijks gesproken op straat. Alleen bij de overheid wordt Nederlands gesproken en ook dat maar gedeeltelijk, Op straat wordt Engels gesproken. In het Franse deel, je begrijpt het al, wordt Frans gesproken.
Het grappige is, dat het ook zo zijn voordelen heeft. In het Franse deel, kun je op aardig wat plaatsen betalen met Dollar en met Euro. Om het geheel te vergemakkelijken, kom je regelmatig een bordje tegen bij de ingang van winkels, restaurants en tankstations “1 euro = 1 dollar” Dus betalen met de dollar en je hebt 20 procent korting. Dat scheelt aan de pomp aanzienlijk.
Gisteren ben ik een dagje aan de Franse zijde geweest. Eerst even naar de hoofdstad Marigot en daarna door naar het hoogste punt van het eiland, gelegen op een hoogte van 424 meter boven zeeniveau.
Marigot zelf stelt niet echt veel voor. Maar aan de kust is het wel gezellig vertoeven. Leuk toeristisch marktje en veel kleine restaurantjes die echt de Franse sfeer uitademen. Maar zo snel als je de kuststrook verlaat wordt het een stuk minder gezellig en wordt het een beetje grauw. Oude gebouwen die slecht zijn onderhouden. Wel ontdenkt dat er vanuit de haven betaalbare dagtochten zijn naburige eilanden voor een schappelijke prijs. Daarna door naar het hoogste punt van Sint Maarten. Als je op internet informatie zoekt over het hoogste punt heb je bijna geen zin meer om er naartoe te gaan. Er wordt schijnbaar veel gestolen uit auto’s en ook worden er regelmatig toeristen overvallen waarbij geld en dergelijke onder “lichte dwang” afhandig wordt gemaakt. Toch maar die kant op gereden. Aan de voet van de berg staat een zelf gemaakt bordje met pijl met de tekst “Pic Paradis” rechts af. Dus rechtsaf geslagen en na ongeveer 100 meter begint de stijging. Het is een slechte weg met ruimte voor 1 auto dus bij tegenliggers wordt het manoeuvreren. Na een paar kilometer is het uitzicht al prachtig. De weg loopt verder naar boven en wordt steeds slechter. Je komt ook niemand tegen. Alleen op de wereld lijkt het wel. Aan het einde van de weg, letterlijk het einde. De weg eindigt bij een hekwerk van een of ander Frans telecom bedrijf, kun je de auto langs de kant zetten. Je ziet was autoglas op de grond liggen als teken dat de verhalen over diefstal toch een kern van waarheid bevatten. Naast is een klein paadje dat omhoog voert naar het hoogste punt. Een stukje lopen dus en de auto achterlaten. Alle spulletjes eruit, niets achterlaten. Rugzakje mee met NIKON SLR. De weg voert over een rotsachtig pad naar boven. Je hoort geen mensen, geen blaffende honden. Helemaal niets. Alleen het geritsel tussen de bladeren van Leguanen en hagedissen die met hoge snelheid wegspurten zo snel als ze je in de gaten hebben. Na 10 minuten klimmen kom je aan bij een aantal zendmasten en wordt de tocht beloond met een prachtig mooi uitzicht, Je kunt alle kanten van het eiland zien. Het valt dan ook echt op hoe klein het eiland eigenlijk is. Je ziet aan alle kanten de oceaan. Dat valt beneden op zeeniveau niet zo op. Snel een paar plaatjes schieten en weer terug naar beneden. De kans bestaat immers dat er geen banden meer onder de auto zitten als je te lang wegblijft. Eenmaal weer beneden aangekomen staat de auto nog ongeschonden op zijn plek. Ik ben dus een van de gelukkigen geweest. Het was een prachtig mooie ervaring en gelukkig zonder complicaties. “Just another day in paradise” Volgende week weer een bericht. Groeten en tot schrijfs.