Sunna, Orkanen, Boekingen en Curaçao

Zo, weer een maandje voorbij.
Ik werd er aan Constance aan herinnerd dat het weer tijd is voor een kleine update.
Dus speciaal voor Constance eerst een stukje over Sunna.

Sunna:
Sunna groeit als kool. Ze blijft wel een slanke dame. Maar dat zal nog wel gaan veranderen. Ze begint langzaam steeds beter te luisteren maar kan ook heel goed laten zien dat ze vaak geen zin heeft om te luisteren. Ze heeft een duidelijke eigen wil en dat vergt zo nu en dan best veel werk om alles in goede banen te leiden. Ook de kleine gebruikelijke infecties bij honden hier op het eiland geeft ook nog wel wat extra werk op. Toch wat last van wormen en een aantal huid infecties maar ook die zijn nu nagenoeg onder controle. Ze heeft ook een middel waar ze mee gewassen wordt. Dan hoef je haar ook niet te zien. Je kunt dan op 50 meter afstand ruiken waar ze is. Dat is gelukkig maar 2 keer in de week. Dus al met al begint het langzaam de goede kant op te gaan.
Er zijn ook een paar foto’s bijgevoegd van Sunna.

Het orkanen seizoen:
Het is natuurlijk de goden verzoeken door hier nu al te schrijven dat het dit jaar bij ons in ieder geval redelijk rustig is.
Sterker nog. We zitten in een erg droge en warme tot zeer warme periode.
Door een aantal orkanen in de omgeving is het aangename windje hier met regelmaat afwezig waardoor het vaak heel warm aanvoelt. Veel drinken en vooral niet te veel bewegen is het devies. Op het werk staat de airco natuurlijk aan en daar is het in een lange broek goed vertoeven. Maar als je dan naar buiten moet, komt de klap natuurlijk dubbelhard aan. Maar nog even volhouden en dan wordt het weer een stuk aangenamer. Nu maar hopen dat de rest van het seizoen ook mee gaat vallen. Statistisch gezien is rond de 15e oktober nog een verhoogde kans op een orkaan en daarna is het nog even uitzingen tot november. Tot nu toe hebben de orkanen Alberto, Beryl, Chris, Debby, Ernesto, Florence, Gordon, Helene, Isaac, Joyce, Kirk, Leslie, Michael, Nadine, ons zonder al te veel overlast gepasseerd of zijn netjes naar boven toe weggetrokken. Op wat hoge golven, water overlast en enkele omgewaaide bomen, palen en weggewaaide dakplaten na, hebben we er niet echt veel last van gehad.

Gasten:
De eerste gasten hebben zich al aangemeld.
In november komen de eerste gasten en tot eind februari 2013 is pension “weltevree” al volgeboekt. Dat gaat toch wel snel. Voor mensen die volgend jaar nog op bezoek willen komen, niet te lang aarzelen en een datum doorgeven. Het gaat nu snel. De eerste 3 weken van juli zijn ook reeds uitverkocht.

Verder gaat alles een beetje zijn gangetjes. We zijn natuurlijk nog een paar keer onderweg geweest op het eiland. Zo hebben we nog een bergje beklommen met de toepasselijke naam “Naked Boy Hill”. Van daaruit heb je een prachtig mooi uitzicht over het gebied waar we wonen en over de stad Philipsburg. Deze tocht was zeker het zweten waard. Ook heb ik het ondertussen voor elkaar gekregen om de eerste kolibrie een beetje redelijk op de foto te krijgen. Dat is overigens makkelijker dan de ARA (Papegaai). Dat is me nog steeds niet gelukt. De bananen in de tuin gaan heel goed en ook de bananen van de buren smaken erg lekker. De onderbuurman heeft binnenkort bakbananen. Kijken hoe die smaken (lol).

Curaçao:
De oplettende lezer heeft vast al gezien dat de locatie van dit bericht Curaçao is. Afgelopen week ben ik voor het werk even naar Curaçao geweest en heb daar ook even de tijd gehad om een klein beetje rond te kijken in Willemstad.
Ik heb natuurlijk geen volledig beeld kunnen krijgen van het eiland. Ik heb alleen op de hoofdwegen rond gereden en heb alleen maar een paar uurtjes in Willemstad rondgewandeld. Curaçao is een ieder geval een heel stuk Nederlandser dan Sint Maarten. De stad is natuurlijk ook een stuk groter. Het is wel een stuk minder groen en minder heuvelachtiger. De cactussen zijn wel een stuk groter hier.
Veel terrasjes, lekker eten en een stuk goedkoper. Dat is eigenlijk mijn eerste indruk. Binnenkort maar eens samen met Brita terug gaan naar Curaçao om het eens beter te bekijken.
Voorlopig blijft bij mij de gedachte: “Geef mij maar Sint Maarten” nog steeds van toepassing.

Tot ziens en tot de volgende keer.